Enige tijd geleden zat ik in een gesprek met een klant die ik coachte, waarin we het hadden over het voorkomen van kanker door je manier van leven. Al redenerend kwamen we erop uit dat het wel eens je eigen schuld kon zijn dat je kanker krijgt. Ik was geshocked! Ben je zelf verantwoordelijk voor het ontstaan van de kanker door je manier van leven? Iedereen weet dat je een grotere kans hebt op longkanker als je rookt, maar nog nooit was het in mij opgekomen dat het je eigen schuld zou kunnen zijn als je eenmaal kanker had. Ik vertelde die discussie aan mijn intervisie groep van coaches en kreeg hele interessante reacties die ik graag met jullie wil delen. Edmée
David Servan heeft boeken geschreven over kanker. Hij heeft mooie ideeën en weet waarover hij schrijft. Hij heeft zelf ook kanker. Ik heb zijn eerste boek met interesse gelezen: ‘Uw brein als medicijn’. In zijn tweede boek ‘Antikanker’ staat dat hij kanker zo veel mogelijk wil voorkomen en NIET dat men kanker kan voorkomen. Het ligt veel genuanceerder en het correct brengen van een boodschap is wel zo prettig voor mensen die kanker hebben.
Een levensstijl die kanker kan voorkomen bestaat niet. Dan zou dat allang gepubliceerd zijn. Het is wel mooi dat er aardige tips in het boek staan. Zo meldt hij dat 33% van de kankers wordt veroorzaakt door onze westerse levenswijze van roken, eten, luchtvervuiling, etc. Ik kan de boekjes aanbevelen en heb ze dan ook zojuist besteld, ook omdat het altijd goed is om de 33% terug te dringen. Er staan zinnige adviezen in, zijn niet duur, lezen leuk en zijn niet al te belerend. Daarbij kwam ik meteen zijn derde boek tegen: ‘Je kunt verschillende keren afscheid nemen’. Ook besteld. Daarin beschrijft hij dat hij ONDANKS strikt volgen van ‘Uw brein als medicijn’ en ‘Antikanker’ nu een recidief heeft waaraan hij gaat overlijden. Inmiddels is hij overleden.
Helaas ben ik tijdens mijn periode dat ik de kanker aan het bestrijden was, bijzonder allergisch geworden voor deze boeken, de adviezen over levenswijzen en vooral voor de goed bedoelde dieten. Ik heb tijdens mijn leven met 33 jaar kanker, zeer vele goedbedoelde en onzinnige adviezen moeten aanhoren. En dan heb ik het natuurlijk niet over een allergie voor het eten. De fase van het Moerman dieet zijn we voorbij. Daar werd ook beloofd dat er geen kanker meer zou optreden. Het bezorgt veel narigheden en beperkingen voor mensen die toch al zo ziek zijn. En dan krijg je ook nog het ‘eigen schuld, dikke bult’-syndroom aangepraat. Veel lotgenoten en artsen die kanker al decennia volgen, geloven niet in levensstijlen die kanker kunnen voorkomen.
Laten we eerst het roken maar met z’n allen stoppen. Dan de virussen aanpakken, zoals het verplicht stellen van HPV injecties, baarmoederhals-kanker en keelkanker terugdringen. Laten we ongezond eten als verzadigde vetten eruit gooien en verder gevarieerd eten. Dan zijn we al op de goede weg. Ik loop wat weg met het onderwerp, maar pas op dat je als niet-patient een patient nooit het ‘eigen schuld, dikke bult – syndroom’ aanpraat. Ook iedereen die alles ‘goed doet’ zoals in de genoemde boeken, kan toch kanker krijgen en er ook aan overlijden.
Gezond leven levert wel een prettiger lijf op en dat is in de tussentijd mooi meegenomen! Eet gevarieerd, niet te strikt en vooral wat gezond en lekker is. Je genen en je geboorteland zorgen voor veel vaststaande feiten waar niets aan te veranderen is. Vermijd het roken echt; de grootste boosdoener. De adviezen van Servan zijn niet slecht met alle relativeringen daarbij. Misschien is het bezoeken van lezingen waarop aandacht is voor gezondere levenswijze zonder tekort te doen aan kwetsbare patienten, best een goede optie.
Recente reacties